Na Elisabeths dood wordt Felix door zijn schoonzus Amélie geattendeerd op Elisabeths dagboeken.
In haar dagboeken leest Felix het leed dat Elisabeth door hem en voor hem had gekend. Hij neemt kennis van haar onwankelbare geloof, van haar emotionele eenzaamheid en van de hoeveelheid offers die zij had opgedragen ten behoeve van zijn bekering. In het begin is Felix vooral geraakt door de diepte van haar gedachten, haar tederheid en de schoonheid van haar schrijfstijl en haar liefdadigheid. Er volgt bij hem een innerlijk proces om door te kunnen dringen tot de religieuze en spirituele dimensie van haar dagboeken. Verschillende keren ontvangt hij een openbaring van Elisabeth. Zo geeft zij in september 1914 een teken om naar Lourdes te gaan. Felix wordt er geraakt door Maria en keert verlicht door het geloof terug in Parijs.
In Parijs ontmoet hij in 1915 Père Janvier, een Dominicaanse kloosterling die later zijn spirituele vader zal worden. Hij blijft meerdere keren twijfelen aan zijn geloof voordat hij zich bekeert tot het katholicisme, het geloof van zijn jeugd en breekt met zijn atheïstische vrienden. Waar Elisabeth haar hele leven voor gebeden en geleden heeft gebeurt ten slotte toch.
Felix werkt op aandringen van zijn vrienden aan een publicatie van Elisabeths dagboek. Het kost hem in 1917 (oorlogstijd) veel moeite om een uitgever te vinden, maar Felix weet uitgever Gigord ervan te overtuigen dat juist in tijden van oorlog mensen een innerlijk leven en steun nodig hebben om de waarde van lijden te kunnen begrijpen. Het boek Journal et Pensées de chaque jour wordt een groot succes en wordt in meerdere talen vertaald.
In 1919 treed Felix als Marie-Albert Leseur in in het Dominicaanse seminarie in Le Saulchoir (België). Zijn noviciaat valt hem op oudere leeftijd zwaar. Hij houdt vol door Elisabeths foto in zijn cel. Hij zegt hierover: “door gedachte en gebed leef ik veel intiemer met haar dan gedurende haar leven”. In deze periode geeft hij twee boeken met brieven van Elisabeth uit: Lettres sur la Souffrance en La vie spirituelle.
In 1923 wordt hij priester gewijd en keert hij terug naar Parijs. Hij woont in het Dominicaanse klooster, Couvent de Saint Sacrement en wordt redacteur van het blad Nouvelles religieuses. Ook geeft hij opnieuw brieven van Elisabeth uit: Lettres à des incroyants uit. Hij heeft een dagtaak aan het beantwoorden van brieven van de lezers van de boeken en aan het geven van heel veel lezingen in binnen- en buitenland over het gedachtegoed van Elisabeth. Hij wil hiermee Elisabeth niet onsterfelijk maken, maar haar invloed op de mensen laten zien.
In 1932 komt de biografie van Elisabeth uit, door Felix zelf geschreven, la vie d’Élisabeth Leseur. Felix werkt in deze periode aan de zaligverklaring van Elisabeth, maar zal dit door de tweede wereldoorlog en zijn eigen geestelijke gezondheid niet af kunnen maken.
Felix noemde de boeken van Elisabeth zijn redding. Hij heeft een essentiële rol gespeeld in de verspreiding van haar gedachtegoed.
Anne de Fraiture, voorzitter
Pauline Mettrop, secretaris
Patricia Heukensfeldt Jansen, penningmeester